Stil, kaal en leeg

Nog steeds voelt ons huis leeg, kaal en stil. Onze Jan, Stompie en Polleke worden gemist, maar het meeste wordt toch Sorbonne gemist. Zijn blafje als ik thuiskwam, het nieuwsgierig kijken wie er binnen kwam, het alert reageren op de postbode en andere bezorgers, tja dat is er niet meer. Ook niet de schrijfseltjes van Polleke aan Charley, schrijver van ‘Hoera, ik heb twee mamma’s’.
Die schrijfseltjes gingen over 3 keer niks, liepen langs elkaar heen, hadden geen enkele nieuwswaarde, maar waren leuk om te lezen voor een ieder.
Da klein mènneke van ons vraagt soms waar Borbonne is, we proberen dan uit te leggen dat Borbonne op was en niet meer verder kon, maar in hoeverre snapt een klein mènneke van amper 4 jaar wat dood betekent??
Momenteel is hier in de wijk een felle strijd gaande, wie de titel ‘zeer gerespecteerde buurtkater’ gaat overnemen…….Regelmatig zitten er poezenbeesten in onze tuin, met een hoop gebrom, gekrijs en gemiauw. Soms als onze tuindeur openstaat wil er wel eens eentje binnenstappen, maar die komt echt niet verder dan 1 voorpootje. Dan een aarzeling: ‘Zet ik door of…..’ Nee toch maar niet, maken dat ik wegkom!
Ik vermoed dat de strijd om de titel ‘zeer gerespecteerde buurtkarter’ nog wel een tijdje doorgaat.

Sorbonne

Als pup van ruim 8 weken kwam hij bij ons, Hij kreeg de naam Sorbonne, genoemd naar een hond uit een roman en de universiteit van Parijs. Hij was de brutaalste van het nest, maar de eerste dag toch een beetje ontredderd want waar waren zijn moeder, broers en zusjes nou?
Lang heeft dat niet geduurd, hij paste zich snel aan, ook aan onze 3 poezen. Hij was vrolijk en altijd in voor een spelletje en ging graag uit wandelen met de baas.
Eten was ook geen probleem, het enige wat hij liet staan waren champignons.
Ballen waren niet veilig voor hem, die moesten kapot. Hij was erg waakzaam en beschermend naar ons toe en dat voelde goed.
Na 14 jaar hebben we afscheid moeten nemen van Sorbonne, het ging niet meer.
Het is nu stil in huis, er is een leegte. Gelukkig hebben we de herinneringen en de foto’s nog.
Bedankt jongen dat je zo lang onze vriend was.

2015 – 2016

2015 was voor ons een veelbewogen jaar met diepte- en hoogtepunten.
De dieptepunten waren het afscheid van geliefde collega’s en familie.
Ondanks de dieptepunten hebben we toch genoten, genoten van elkaar, van onze vakantie in Valkenburg met onze dochter en haar gezin, van onze dagjes uit samen, van onze vakantie in de Dordogne, Frankrijk en van nog veel meer kleine dingen.
Ons absolute hoogtepunt van 2015 is toch echt de geboorte van onze 2e kleinzoon, die we liefhebben, verwennen en koesteren.

Kriegel (2)

Ik werd zo kriegel van die trui dat ik hem tijdelijk op een zijspoor heb gezet. Inmiddels heb ik een dekentje gehaakt, een sjaal gemaakt, een vestje voor onze jongste kleinzoon gebreid en in elkaar gezet, begonnen aan een vest voor onze oudste kleinzoon, en nog veel meer
Tijdens onze vakantie ben ik begonnen met een omslagdoek voor mijzelf, tunisch haken. Wat is dat heerlijk ontspannend.
En die trui die ik voor de vakantie af wilde hebben?? Ik denk dat ik die maar uithaal een opnieuw begin, maar dan een simpele recht toe recht aan trui met een v-hals, Het garen is mooi genoeg voor zo’n trui.

Vriend

Als het je overkomt ben je verbijsterd, lamgeslagen,overdonderd
en weet je even niet wat te doen
Je staat met je rug tegen de muur,wachtend op de executie
Begrijpen kun je het niet, je verstand werkt niet mee
Je hebt het niet zien aankomen
Laat staan dat je het begrijpt
Je kompas is volledig uit balans
Emotioneel zit je in een rollercoaster
Een die je niet verwacht
Je denkt dat je er alleen voor staat
Maar niets is minder waar
Je gezin en vrienden staan achter je
Steunen je en troosten je
Omdat je opgesloten zit in je eigen verdriet en machteloosheid
Kun je dat niet zien of voelen
Maar weet, lieve vriend, dat je niet alleen staat!

Angst

Nooit in haar leven had ze angst gekend, altijd had ze haar mannetje gestaan, kinderen opgevoed, hard gewerkt, h partner verloren, maar nooit een dag angst gekend. Tot die ene nacht/ochtend.
Al jaren woont ze alleen in haar huisje, naar volle tevredenheid. Ze had weleens overwogen te verhuizen naar een appartement, maar dan zou ze geen tuin meer hebben, en van die tuin genoot ze met volle teugen. Haar tuin met vijver en leuke tuinmeubeltjes, waar ze in de zomer vaak te vinden is. Tot die ene nacht/ochtend.
Ze voelde zich daar gelukkig en had leuk contact met de buren, vond haar weg in haar leventje. Tot die ene nacht/ochtend.
Ze leefde haar leventje zoals zij dat wilde, genoot van haar kinderen en kleinkinderen, kon urenlang kletsen met haar vriendinnen onder het genot van een wijntje en hapjes. Tot die ene nacht/ochtend.
Haar boodschappen deed ze bij de buurtsuper, de slager en de bakker, soms kocht ze vis bij de viskar. Tot die ene nacht/ochtend.
Nu kent ze angst, diepe angst zelfs. Waarom??
Die ene nacht/ochtend heeft men geprobeerd in te breken in haar veilige omgeving, haar huis. Haar huis en omgeving voelt niet meer veilig, ze kan niet meer slapen, schrikt bij elke geluid en vraagt zich af waarom…………

Kriegel

Breien is een van mijn hobby’s, truien, mutsen, sjaals, sokken, vesten, ingebreide patronen, kabels, ik draai er mijn hand niet voor om. Maar nu ben ik bezig met een patroon waar ik enigszins kriegel van word, normaliter kan ik breien en tv kijken tegelijk, bij dit patroon dus niet. Ben nu bezig met de 4e poging, kan dit alleen breien als ik alleen ben, zit continu te tellen, maar opgeven??? Never nooit niet. Die trui zal klaar zijn voor onze vakantie.

wordt vervolgd

Valkenburg april 2015

Lekker genoten van een weekje Valkenburg aan de Geul op Landal de Cauberg. Huisje was prima, het weer werkte mee, wat wil je dan nog meer?
We hebben best veel ondernomen, zoals pretpark de Valkenier waar dà klein mènneke zich helemaal heeft uitgeleefd. Als het maar hard gaat vindt hij het prima.
Dag twee stond in het teken van het sprookjesbos en ’s middags, terwijl dà klein mènneke naar het zwembad was getogen met zijn papa en mama een beetje slenteren door Valkenburg met een bezoek aan de ruïne en de Fluweelengrot En uiteraard de nodige terrasjes aangedaan!
Dag drie was de relaxdag met een bezoek aan Thermae 2000, waar het heerlijk toeven is.
Er is zoveel te doen en te zien in Valkenburg dat we er zeker en vast nog eens zullen verblijven, maar nu moeten we het doen met de herinneringen en de foto’s.