Zomertijd

Vannacht is de zomertijd ingegaan, dus nu een uurtje langer licht ’s avonds
Zomertijd doet mij denken aan lange, zwoele zomeravonden en overdag een stralende zon aan de hemel.
Helaas is het nu nog niet zover, net in de stromende regen naar huis gefietst van mijn werk.
De vogeltjes fluiten, de natuur begint te herleven, nu maar duimen dat het snel echt lenteweer gaat worden.


Stilte…….

Het mooie weer van de afgelopen dagen heeft heel wat mensen naar buiten gelokt, zowel om in en rondom de tuin te werken als om te genieten van het zonnetje.
Zo ook de vele kinderen die hier in de wijk wonen en spelen.
En juist dat spelen van kinderen is buuf een doorn in het oog
Spelen gaat nu eenmaal niet zonder geluid en als jonge kinderen weer eens lekker kunnen ravotten, fietsen, rolschaatsen, of andere buitenactiviteiten kunnen doen na een lange winter van veelal binnenzitten, wil het wel eens gebeuren dat het geluidsniveau van de kinderen dat van buuf overstijgt.
En dat is nou net die doorn in buuf haar oog!!!!
‘Ik wil stilte als in in mijn tuin zit na een week van hard ploeteren, poetsen, boenen en opruimen’, krijst ze.

Breuk (vervolg)

Baasje is de andere dag weer naar huis gekomen, maar wat ik dan niet begrijp is dat hij bijna niet kon lopen ……….
Je gaat het ziekenhuis toch in om beter te worden en niet om er bijna mank uit te komen.
Het heeft dan ook tot vanmorgen geduurd eer het baasje weer eens met mij op pad is gegaan, tot die tijd heb ik mijn wandelingen onder toezicht van het vrouwtje moeten doen.
Was ook wel leuk, maar ja, zoals ik al eerder schreef, naar haar moet ik luisteren en netjes gaan zitten voor ik over mag steken.
Baasje hangt nog veel in de bank, dan heeft hij het minste last.
Voor zover ik het heb begrepen hebben ze met een mes (moet er niet aan denken) een paar openingen gemaakt en weer dicht genaaid. Of ze er iets uitgehaald of ingestopt hebben weet ik niet precies, ik ben ook maar een hondebeest.
Vrouwtje is al de tijd gewoon gaan werken, moest ik wachten met wandelen tot ze weer thuis was. Dus ja, niet wanneer het mij uitkwam.
En tot overmaat van ramp werd het vrouwtje in het weekend ook nog eens ziek, en belandde ergens deze week op de spoedafdeling van een ziekenhuis in mijn geboorteland. Gelukkig mocht ze wel mee naar huis, en ze is nu weer een stuk beter.

Alleen eten doet ze zo raar, alles fijngemalen, en heel langzaam eten.
Zo, nu zijn jullie weer bijgekletst en kan ik in het zonnetje gaan liggen uitrusten van het toetsjes indrukken. Is best moeilijk hoor, voor een hondebeest.

Poot van Sorbonne

ps. Hieronder nog wat plaatjes van bloemetjes, heeft het vrouwtje gemaakt.

Breuk

Hé hallo, Sorbonne, ook wel de Belg genaamd, hier
Normaal gesproken mag ik nooit computeren, maar het baasje en het vrouwtje zijn allebei afwezig én ze zijn vergeten de computer uit te zetten.
’t Is allemaal een beetje raar hier. Vanmorgen zijn het baasje en het vrouwtje samen weggegaan, maar het vrouwtje is alleen terug gekomen.
Het gebeurt wel vaker dat ze er geen van beiden zijn, maar dit is een andere situatie.
Leuk vind ik het niet, want ik ben gewend om met het baasje op stap te gaan om de omgeving te laten weten dat ik er nog steeds ben, tja, en dat gaat nu even niet.
Maar met het vrouwtje gaan wandelen is ook wel tof hoor, alleen moet ik bij haar luisteren en bepaalt zij waar we langslopen. Maar goed, daar valt nog mee te leven.
Vrouwtje is ook anders dan anders, en dat heeft met het baasje te maken. Ze heeft vanmorgen al veel opgeruimd, gepoetst, geboend en gewassen. En ze loopt iedere keer maar op de klok te kijken, je weet wel, zo’n ding wat aangeeft hoe laat het is.
Tijd is voor mij niet belangrijk, als ik maar regelmatig te eten en te drinken krijg en eruit mag als de nood hoog wordt.
Wat ik van het vrouwtje begrepen heb, is dat er een breuk is, of beter gezegd twee.
En daarom is het baasje er nu niet, die ligt in een vreemd mandje.
Nee niet in mijn mandje, daar past hij niet in, maar eentje die je kan rijden.
Hij heeft nl die twee breuken en nu is er een dokter aan de slag gegaan om dat weer goed te maken.
Het vrouwtje heeft me verteld, dat, als alles goed gaat, het baasje er morgen weer is, maar dat hij dan nog niet met mij op stap kan, dat zal nog een paar daagjes duren.
Dan ga ik nu maar kwispelen dat alles goed gaat en uitrusten in mijn mandje.

Tot blogs

Poot van Sorbonne.



Eindelijk

Eerst hadden we de herfst, met veel wind en de nodige regen.

De natuur maakte zich op voor het volgende seizoen.
Dat was de winter, met sneeuw en kou, veel kou, lange avonden bij de kachel, met een beker warme chocolademelk


En eindelijk, na al die donkere maanden heeft zich nu de lente aangekondigd.
Een beetje aarzelend nog, maar het begin is gemaakt.
Eindelijk…………