Nepperd

Hoi hoi, hier ben ik weer eens, het vrouwtje zei dat ik weer eens mocht gaan tiepelen, ze heeft het zelf nogal druk met tiknaaldjes en een draadje.
Zoals jullie weten hou ik er nogal van om kattenkwaad uit te halen en niet alleen met buuf….
Jaren geleden, toen ik nog een vrij jong katertje was, liep er hier in de buurt ook een soortement Polleke rond, en daar speelde ik heel veel mee.
We hebben toen samen een streek uitgehaald, die ze hier echt never nooit meer zullen vergeten.
Die Belg was hier toen nog niet, anders hadden we het nooit kunnen doen.
Eert hebben we een van de buurkinderen zover gekregen dat ze met dat nep-Polleke naar het baasje ging, die heeft hem toen mee naar binnen genomen. Tot zover was er nog niks aan de hand, maar toen er eten in de bakjes gedaan werd, kwam hij er toch al snel achter dat het niet helemaal klopte……Hij heeft zich zelfs afgevraagd of hij naar de oogarts moest vanwege dubbel zien.
Bij ons staat in de zomer altijd de tuindeur open, als het niet regent tenminste, en dat gaf ons een mooie kans op een tweede rondje kattenkwaad……
Ik was boven prinsheerlijk op een bed gaan liggen slapen, maar had mijn vriendje een seintje gegeven dat de kust veilig was.
Vrouwtje was boven bezig met poetsen en boenen, en tegen koffietijd ging ze naar beneden. Ik heb maar eens flink gemiauwd zodat ze wist dat ik boven was……..
Eenmaal beneden is ze koffie gaan inschenken en wilde die buiten opdrinken. Ze liep door de kamer en dacht dat ik inmiddels van het bed naar de bank was verhuisd….
Maar helemaal vertrouwen deed ze het toch niet, ze is naar boven gevlogen om te zien of ik daar nog was……. Ze schrok zich het apelazarus en wist niet goed wat te doen.
Na deze streken ben ik mijn vriendje uit het oog verloren, dacht datie een nieuw baasje had gevonden of zo.
Gisteren heb ik hem weer gezien, maar spelen zullen we niet meer, hij had een aanvaring gehad met grote hond die hem naar de poezenhemel heeft geholpen. Hopelijk komt hij daar nieuwe vriendjes tegen om kattenkwaad mee uit te halen.

Cursus

Bij de post zat weer eens een brief van het CWI, deze keer met de mededeling dat er een afspraak was gemaakt om op die en die dag te verschijnen bij zijn werkcoach.
Een hele waslijst met allerlei papieren en formulieren die hij moest meebrengen.
Op de dag van de afspraak haalde hij zijn map met alle paperassen tevoorschijn en ging vol goede moed richting de werkcoach.
Eenmaal daar aangekomen liet men hem zo’n 3 kwartier wachten, uiteraard zonder koffie of iets anders te drinken.
Eindelijk had ze tijd voor hem, dus hij mee naar haar bureau. Hij wilde zijn map al op het bureau neerleggen, maar voor hij de kans kreeg begon ze al over zijn werkverleden en dat ze had gezien dat het hoge tiijd was dat hij weer een opleiding ging volgen.
Hij wilde haar al bedanken voor de geboden kans, weer kreeg hij niet de kans iets te zeggen.
Ze had voor de volgende week een cursus voor hem geregeld, uiteraard op kosten van het CWI en verwachtte van hem dat hij zich daar zou melden op de afgesproken datum.
Hij keek in zijn agenda en zag dat hij op een van de cursusdagen een dringende afspraak had staan.
Tja, wat nu? Hij heft de stoute schoenen maar aangetrokken en uitgelegd dat hij die dag écht niet kon……..
En daar heeft ie spijt van gehad, wil je niet weten.
Als een furie beet ze hem toe: ‘Meneer, u heeft nu eenmaal een uitkering en dat houdt in dat U maar te doen heeft wat wij zeggen, wanneer wij het zeggen! Die afspraak gaat U verzetten, zoniet zult U daar de gevolgen van ondervinden! U dacht toch echt niet dat U nog over Uw eigen tijd kon beschikken?? Nee, nee, Meneer, zolang U die uitkering ontvangt dient U ten alle tijden ter beschikking te staan om Uw kansen op de arbeidsmarkt te verhogen.’
Hij heeft die afspraak maar naar de andere week doorgeschoven…………