Fanfare

Normaal gesproken doe ik het nooit, maar deze oproep kon ik niet zomaar voorbij laten gaan. Een van mijn medewebloggers, Leidse Glibber genaamd, heeft een blogje geplaatst over een reünie van FBL, een fanfare uit Leiden. Omdat er nogal wat oud-leden buiten Leiden zijn gaan wonen en de contacten een beetje verwaterd zijn wil hij op deze manier proberen zoveel mogelijk mensen zien te bereiken.

Ik zou zeggen: Zegt het voort!

Weerzi(e)n

Lange tijd geleden waren ze elkaar uit het oog verloren, eigenlijk vrij kort na hun middelbare schoolperiode. Het was niet echt ‘uit het oog, uit het hart’, maar langzaamaan was ze hem toch vergeten. Er waren andere, belangrijke zaken in haar leventje, een huwelijk, kinderen, een echtscheiding, een nieuwe relatie en werk.

Of hij nog aan haar dacht wist ze niet, stond ze verder ook niet bij stil, tot ze vorig jaar een kaart ontving, anoniem. Niet met valentijnsdag maar gewoon op een doordeweekse dag in mei.

Hij was aan haar gericht, onder haar meisjesnaam, met een gedichtje aan de binnenkant. Niet wetende van wie die kaart kon zijn heeft ze hem in de la gelegd en er verder niet meer aan gedacht.

Enkele weken later ontving ze wederom een anonieme kaart, nu per email, weer met een gedichtje, waar ze geen hout van kon maken. Ze heeft er lang over nagedacht en gepeinsd wie de afzender zou kunnen zijn, maar het zei haar niets.

Toch een beetje nieuwsgierig geworden, heeft ze geprobeerd de afzender te achterhalen, helaas zonder resultaat.

Tja, dan wordt het afwachten of er nog meer komt. En jawel, ruim een maan na de eerste kaart een mailtje, dit maal met afzender!

Haar mond viel open van verbazing, al wie ze verwacht had, hem toch zeer zeker niet. Als snel ontstond er een regelmatig emailcontact met uiteindelijk een afspraak om samen ergens koffie te gaan drinken.

Toch wel een beetje nerveus is ze naar die afspraak gereden, niet goed wetende wat ze ervan mocht of kon verwachten.

In het begin een beetje onwennig, elkaar een beetje aftasten en vertellen hoe het hun beiden was vergaan sinds de middelbare.

Nadat ze zich een beetje beter op hun gemak voelden, kwam het gesprek op persoonlijke dingen.

Toen kwam de aap uit de mouw, hij wilde met haar een relatie beginnen, vanwege ‘de goeie ouwe tijd’, zoals hij het noemde en ging er gemakshalve maar vanuit dat zij dat ook wel wilde.

Zonder een woord te zeggen is ze opgestaan en gegaan, om niet meer om te kijken.


Vakantie

Buiten is het grijs, nat en koud, regenkoud.

Binnen is het warm en zie ik de zon………ik waan me in warmere oorden

Tijd dus om me eens bezig te gaan houden met de vakantie

Op internet rondsnuffelen naar campings, hoeft geen camping met een boel sterren te zijn, geen mega-spektakel, animatie is aan ons niet besteed.

Zolang we een plek hebben waar we kunnen slapen, eten en buiten zitten is het voor ons goed.

Dit jaar gaan we naar de Côte d’Azure, we zijn daar nog lang niet uitgekeken, nog genoeg dorpjes en steden te bezoeken en te flaneren over de boulevards.

De speurtocht naar een camping is al een soortement vakantie op zich, er zijn er zoveel dat het moeilijk kiezen wordt, uiteindelijk hebben we gekozen voor Les Pecheurs in Roquebrune sur Argens. Dat wordt onze uitvalsbasis voor alle leuke dingen die we willen gaan doen.

Het lijstje van dorpjes en steden die we willen zien wordt almaar langer, maar ook af en toe een dagje rust en lekker luieren aan het strand of het zwembad is een must. Ik bedoel maar, het is tenslotte vakantie nietwaar.

Nu nog wachten tot september……..