Ik weet toch zeker dat er nog een stukje kip in de koelkast moet liggen. Ik heb het er zelf ingelegd, om vanmiddag bij de lunch te eten.
Dat was het eerste wat ik dacht toen ik op zoek ging naar die kip. Niet meer te vinden, nergens niet.
In eerste instantie dacht ik dat manlief het opgepeuzeld had, maar navraag leerde dat hij nog niet eens in de buurt van de koelkast was geweest, laat staan die kip had opgegeten.
Het raadsel werd er niet minder om.
Zou ik het dan toch in de kliko gekiept hebben zonder erbij stil te staan??? Neeeee, ik weet zeker dat ik dat niet gedaan heb.
Maar dan moet die kip, logischerwijs toch nog in de koelkast liggen!!!!
En ik maar denken en denken, maar helaas, er schiet mij niks te binnen. Tja, dan maar geen kip bij de lunch. Nu eerst de was maar even buiten hangen, kan maar gebeurd zijn.
Kom ik in de tuin, en wat zie ik daar?????
Een zeer tevreden poes, likkebaardend in de zon en naast poeslief de restanten van mijn kip!! Gejat uit mijn koelkast. Tja, moet ik de deur van de koelkast maar niet open laten staan als ik een glas limonade in schenk voor manlief.
Mysterie van de verdwenen kip opgelost en ik hoef niet meer aan mezelf te twijfelen.