Verveling

Sjonge jonge zeg, wat verveel ik me. En dat voor de zomer! Ik begrijp er helemaal niets meer van. Zoals ik al eerder heb verteld ben ik heel veel buiten en op pad. Soms alleen maar meestal wel met een paar vriendjes en vriendinnetjes. Eigenlijk net zoals in de mensenwereld.

Maar nu?? Helemaal niemand te bekennen in de wijk…..waar iedereen is?? Geen idee, da’s te miauwen, tot vanmiddag.

Hè hè, eindelijk weer eens een vriendje tegen gekomen. Joh, was me dat een dolle boel, eerst lekker achter elkaar aangerend en net doen of we aan ’t vechten zijn, dan rustig een rondje wijk doen en uiteindelijk bij buuf in de tuin gaan liggen, heerlijk joh, zo met zijn tweetjes, en buuf die ons niet durft weg te jagen.

En toen ben ik er achter gekomen waar al mijn vriendjes zijn. Ik kon mijn oren niet geloven, veel gekkerder moet het niet gaan worden. Ze zijn met VAKANTIE!!!!!

Nou vraag ik je, met vakantie????? Ja, met vakantie (wat dat dan ook wezen mag)

Kijk, in de mensenwereld is het normaal om met vakantie te gaan, doet mijn vrouwtje ook, maar als kater en poes blijf je toch op honk om te zorgen dat een of andere je weet wel kater de boel gaat overnemen.

Tenminste, dat had ik in mijn poezenhoofd zitten. Mooi niet dus, nu moeten ook de poezen op vakantie…….joh, het woord alleen al.

Mijn vriendje was ook op vakantie geweest en miauwde de hele middag vol met verhalen over hoe goed hij het daar gehad had, hoe leuk het daar was, dat hij daar errug geverwend werd en meer.

Ik zou er bijna jaloers om geworden zijn. Ik weet één ding heel zeker: ik vraag het vrouwtje of ik ook een keer op vakantie mag. Ik bedoel maar, je moet toch alles een keertje meegemaakt hebben nietwaar???

 

Organiseren…………

Buuf heeft het organiseren niet echt in de vingers. Ze had voor afgelopen weekend een feestje gepland, beter gezegd een buitenfeest. Nu zou dat moeten kunnen in de zomer, maar ja, de weergoden waren haar niet goedgezind.

Dan maar een party tent opgezet. Je zou denken dat het dan toch goed moet gaan.

Helaas, helaas, de tent was niet goed opgezet en een fikse regenbui zorgde voor flinke overlast in de tent, gasten werden kletsnat en da’s geen pretje.

Als dit alles was geweest, was het leed nog te overzien geweest, ware het niet dat buuf in alle consternatie de koelkast, gevuld met vlees voor de bbq, had laten openstaan………….

De katten van buuf hebben heerlijk feestgevierd in de keuken, terwijl de gasten op een houtje mochten bijten.

Arme buuf, haar feestje is letterlijk en figuurlijk in het water gevallen.

 

Amina

Net zitten kijken naar een zeer ingrijpende reportage over Amina, een baby die met 4 maanden geconfronteerd werd met leukemie. Ze heeft de strijd op de leeftijd van 24 maanden opgegeven, ze kon niet meer, ze was moe, ze had teveel meegemaakt in haar korte leventje.

Haar moeder wist het heel mooi te verwoorden: Amina is gegaan om ons een normaal leven te gunnen.

Wat mij erg opviel was de levenslust en de kracht van die kleine meid, spontaan, altijd een lach op haar lieve gezichtje en spontaan een zoen geven aan haar vader, moeder en broertje, net of ze wist dat ze niet lang op deze aarde zou zijn.

Triest dat zo’n mooie kleine dappere en levenlustige meid niet langer onder ons is, maar volgens mij is zij een sprankelend sterretje aan onze hemel geworden, een voorbeeld voor iedereen,