Blijdorp

In onze vrije weekenden trekken we er graag op uit, toch zeker als het weer meewerkt.

Afgelopen zaterdag was het prachtig weer, lekker zonnetje en weinig wind, dus wij op pad. Dit keer naar Diergaarde Blijdorp. Met de trein naar Rotterdam, wandelingetje naar de dierentuin en daar lekker rondslenteren en kijken naar de dieren. Het is een mooi aangelegd park en we hebben dan ook genoten van alle moois wat daar te zien is, zoals oa het Oceanium, de vogelshow en uiteraard een bezoekje aan Bokito gebracht. Wat een indrukwekkend dier is dat! Je zou er bang van worden.

Op zijn tijd een hapje en een drankje en voor je het weet is de dag weer bijna voorbij.

Moe en voldaan weer met de trein terug en als afsluiting van een zeer geslaagde dag een etentje bij ons favoriete Griekse restaurant.

De schilder.

Schilderen was zijn lust en zijn leven, hij had er dan ook zijn beroep van gemaakt.

Het enige waar hij moeite mee had was op zijn vingers gekeken worden.

Dat de klant wilde zien of hij zijn werk goed deed, ala, maar minimaal 2 uur lang in de gaten gehouden worden tijdens het opbouwen van de steiger en zijn verder werkzaamheden werd hem teveel. Nu nog een oplossing zien te vinden,,,,,,,,

Kwast in de verf dopen, 3 trappen op, schilderen, 3 trappen af, kwast in de verf dopen, 3 trappen op enz enz.

Na dit een stief kwartiertje te hebben volgehouden, vroeg de klant of het niet beter was dat hij de pot met verf mee de stelling opnam.

Nee! Was het antwoord, het is namelijk GRONDVERF.

Deze klant keek hem niet meer op de vingers…..

 

Boos!!! Of toch weer niet??

Spetter, spetter, sputter, sputter, mompel, mompel……..Zo dat moest ik toch écht ff kwijt hoor.

Kijk, dat het vrouwtje en het baasje eens in de zoveel tijd die Belg wegbrengen en dan zelf ook vertrekken, nou daar zijn we wel aan gewend en daar kunnen we ook mee leven hoor. Ik bedoel maar, in de mensenwereld moet er gewerkt worden, gepoets, gewassen en zo, en ook niet geheel onbelangrijk, zorgen voor ons poezenbeesten, dus ja, dat je dan ff er tussen uit wil, snap ik als zeer gerespecteerde buurtkater ook wel.

Als ze dan weer terug zijn is dat heel fijn voor ons hoor. Krijgen we weer lekker happies en kan ik weer lekker warm tegen het vrouwtje aan gaan liggen.

Dus, ja, eigenlijk heb ik niet te klagen, zou je denken. Maar nou komt het! Let op hoor!!

Het vrouwtje heeft zo’n plaatjesmachien, je weet wel, waar ze mij ook met de regelmaat van de klok mee plaagt.

Kijk en om dat machien draait het allemaal. Ik weet dat het niet mag, maar ik heb stiekem gekeken en wat denk je?? Nou, nou…..hebben ze een plaatje gemaakt van een rooie kater in ‘het zonnige zuiden’ en wil het vrouwtje net doen of ze mij heeft meegenomen!

Dat kan toch niet? Ik bedoel maar, dat doe je toch niet??

Ik dus naar het vrouwtje toe en maar miauwen en miauwen tot ze me eindelijk vertelde hoe dat met dat plaatjesmachien zat.

Heel anders dus dan dat ik dacht hoor. Ze miste me zo verschrikkelijk erg dat ze, toen ze die andere rooie zag, het niet kon laten om er een plaatje van te maken!

Ze is toch best wel lief hoor, dat vrouwtje van mij.