Vandaag helaas afscheid moeten nemen van een van onze poezen, Jantje. Hij is bijna 17 jaar bij ons geweest en we hebben veel plezier aan hem beleefd. Jantje was een kroelkont, het liefst lag hij dicht tegen je aan of op schoot, lekker warm. Jantje was ook vaak buiten te vinden, lekker wandelend door de wijk. Hij bracht ook regelmatig kadootjes voor ons mee, in de vorm van een badeentje, muizen, konijnen en een zakje met 2 boterhammen.
De laatste weken werd hij heel snel erg mager, we hebben geprobeerd om hem lekkere hapjes te laten eten, hij was dol op kattenmelk, maar helaas, het mocht niet baten.
Dan weet je met je verstand dat je de laatste gang naar de dierenarts moet maken om hem verder lijden te besparen. Met je verstand wel ja, maar je hart weigert te accepteren dat het niet anders kan.
Vanmorgen zag je aan Jantje dat hij niet meer kon, niet meer wilde en hebben we de knoop doorgehakt.
Jantje uit Tiel, bedankt voor al die fijne jaren, we zullen je missen.