Bijna…..

Ik woon in een vrij groene wijk en dat heeft zo zijn voordelen maar ook enkele nadelen. Laatst was ik ’s ochtends op de fiets onderweg naar het werk en zie ik in de verte een klein grasmaaiertje aankomen. Nu is daar op zich niks mis mee, ware het niet dat de zeer jonge bestuurder van dat maaiertje intensief met zijn smartphone in de weer was. Getooid met oorbeschermers was hij zich totaal niet bewust van zijn omgeving…..

En dat was nou net het probleem! Al slingerend kwam hij over het fietspad mijn richting uit. Ojee ojee…wat nu?? Een aanrijding was bijna niet te vermijden, fietsbel gebruiken hielp niet, hij hoorde het niet, roepen was ook geen optie, zijn oren zaten dicht door die gehoorbescherming…..

Op het laatste moment, zo niet te zeggen het allerlaatste moment keek hij op en overzag in een oogwenk de situatie. Ik zag hem verschieten van schrik, hij wist niet goed wat te doen en heeft uiteindelijk het stuur omgegooid….om de sloot in te rijden. Maar ik was gered!

Ik bedoel maar, leg maar eens aan je leidinggevende uit dat je niet kunt komen werken omdat je aangereden bent op het fietspas door een grasmaaiertje. Geloofwaardigheid nul komma nul!

 

Polleke nog maar eens!

Jullie weten inmiddels allemaal dat ik een soortement van opa ben, weliswaar van een mensenkind, maar toch.

Da kleine mènneke komt hier wel eens langs maar dit weekend heeft ie hier gelogegeerd of hoe mensen dat ook noemen. Oftewel, hij bleef hier een nachie slapen.

Da;s op zich heel plezant, hij moet alleen nog ff leren dat ik inmiddels een zeer gerespecteerde buurtkater op leeftijd ben!

Lig ik net lekker te slapen in het zonnetje, op de bovenkant van de bank, komtie kroelen…….Da klein mènneke is dol op poezenbeesten, dus ja wat wil je?? Eerst wasie nog lief lekker aaien en zijn koppie tegen mij aan, maar toen gebeurde het! Voor ik het in de smiezen had lag ik zo ongeveer ne meter lager! Had ie me zo maar met zijn kleine knuistjes naar beneden getrokken! Dat doe je toch niet met een zeer gerespecteerde buurtkater op leeftijd!

Dan maaktie me ook nog eens 2 hele keren wakker tijdens mijn energieslaapje, daar werd ik dus niet vrolijk van.

Maar al bij al is het toch een lief mènneke, toen zijn mama hem kwam halen heeftie nog ff lekker gekroeld met mij, en wel zoals het hoort.

Da klein mènneke mag van mij hier ieder weekend komen logeren!

 

Pootje van Polleke en de rest van de bende