10 jaar later…..

10 jaar later…….
Hun zoon groeide op “zoals het hoorde”. Maar de problemen tussen zijn ouders werden erger en erger, Hij groeide op met de verwijten en ruzies van zijn ouders!
Zijn aanbeden papa had meerdere vriendinnen, zijn liefhebbende mama was verslaafd aan drank,
Hij deed zijn stinkende best om er toch nog iets van te maken, was vaak bij vriendjes thuis te vinden om even op adem te komen en rust te vinden. Op school vermeed hij vragen van de leraar, zijn ouders verschenen niet meer op de ouderavonden. Tegen beter weten in hoopte hij dat de problemen thuis opgelost zouden worden, hij zou zo graag een warm thuis willen hebben. Een thuis waar hij zich veilig kon voelen, kon spelen, alleen of samen met zijn ouders. Een thuis zoals hij dat bij zijn vriendjes zag.
Maar helaas, dat is het niet geworden. Zijn ouders besloten om uit elkaar te gaan, dat was voor alle partijen de beste oplossing. Samen met zijn vader bleef hij in het huis wonen, zijn moeder vertrok naar een appartementje aan de andere kant van de stad.
Het werd een vechtscheiding waar hij helemaal horendol van werd, zijn moeder peperde hem in dat HIJ de reden was van alle problemen, zijn vader wist te vertellen dat zijn moeder geheel ontspoord was.
Dat waren dan zijn ouders van wie hij zielsveel hield. Hij probeerde alles om ze weer bij elkaar te brengen en zo een normaal leven te kunnen hebben. Helaas, dat is hem niet gelukt.
Hij heeft nog een allerlaatste poging gedaan, maar ook dat mocht niet baten, het enige wat hij ermee heeft bereikt is dat zijn ouders nu over hem rouwen.
Hoe triest kan een leven zijn??????

Leven….

Ze kende hem al haar hele leven, deelde samen met hem haar problemen en verdriet maar had niet in de gaten dat hij meer voor haar voelde dan vriendschap. Maar op een dag sloeg de vonk over, ze werd tot ovr haar oren verliefd op hem.
Voor beiden werd het de tijd van hun leven, samen dingen ondernemen, genieten van het leven en van elkaar.
Ze wilden ontzettend graag 24/7 samen zijn en gingen op zoek naar een huisje waar ze zich beiden thuis voelden. Na diverse huizen te hebben bekeken hadden ze hun stekje gevonden, een leuk huisje aan de rand van hun geliefde dorp. Het inrichten van hun stulpje deden ze samen, het moest écht hun plekje worden.
Eindelijk was het af en begonnen ze plannen voor de bruiloft te maken, ook die moest perfect zijn. De mooiste jurk, het leukste pak, de lekkerste hapje en drankjes, kortom een droombruiloft. Het was inderdaad een droombruiloft met een schitterend feest daarna.
Ze waren gelukkig en genoten van elkaar en al het goede dat het leven hun te bieden had, zoals hun vakanties, hun weekendjes weg en het sociale leven.
Het enige wat ontbrak, was een kleintje, een babietje om van te houden en te vertroetelen……hij werd ongeduldig, zij verdrietig omdat dat kleintje maar op zich liet wachten. De nodige onderzoeken volgden, allen zonder resultaat.
Het moment bak aan dat ze zich erbij neerlegden geen kindjes te kunnen krijgen en samen verder moesten.
Nog geen 2 maanden later was ze zwanger, met ochtendmisselijkheid en alles wat erbij hoorde. Dolgelukkig waren ze, zij iets minder dan zhj, vanwege de ochtendziekte die de volle 9 maanden duurde.
Na een korte bevalling mocht ze haar zoontje in haar armen sluiten en samen met haar man genieten ze nu met volle teugen van hem en hopen ze op een voorspoedige toekomst.

PS: dit is geen droom maar een waargebeurd verhaal.