Joehoe Charley

Nu het vrouwtje met ontgestoken longen thuis zit te zitten, staat haar letterblokjesmachien niet zoveel aan, ze ligt vaak op bed of de bank te pitten.
Vrouwtje is ook boos,men heeft nl geprobeerd in te breken in haar oude autootje om die te stelen, ik gebedoel maar wa moe je nou met zo een oud ding??????
En die gasten van de wegenhulp wilden ook al nie meewerreken, Hoe kan je nu met ontgestoken longen bij je auto staan, je ben potverdorie zo ziek als een hond!

Maar goed, genoeg over het vrouwtje, IK ben nu weer aan de beurt. De buutpoezen komen niet meer in mijn tuin, da’s weer een gruststelling. Moet ik alleen die 2 keffers van de hoek nog aan hun verstand peuteren dat ze zich rustig moeten houden als het baasje in de nacht heeft gewerkt. Die keffen zowat op iedere vlieg die voorbij komt en IK vin dat da dus nie meer kan. Als je nog tips hebt, Charey, dan graag
Vrouwtje heeft me ook geverteld dat dá kleine mènneke grote broer gaat worden moe’k ook nog eens over nadenken wat ze daar nou weer mee bedoeld.

Je ziet, Charley, dat ik het niet makkelijk heb hier in mijn eentje, ‘k wou dat onze Jan en onze Stompie nog hier waren, kon ik hunnie om raad vragen. Wellicht kan jij ze eens een berichie sturen??????

Pootje van Polleke en diejen Belg.

Gelukt!

Verlof goedgekeurd, dus de grote zoektocht naar een plekje voor ons kon beginnen. Het land waar we naar toe willen was al bekend, Frankrijk, maar nu nog een streek zien te vinden die ons aanspreekt. Dit jaar geen zon, zee, strand vakantie, zover was duidelijk.
Het internet afgestruind voor informatie over de diverse gebieden en uiteindelijk viel ons oog op de Dordogne.
Nu nog een onderkomen zoeken, niet te ver van een station, met de mogelijkheid om lakens en handdoeken te huren én broodservice. Ook niet geheel onbelangrijk: huur van maandag tot en met maandag.
Als ik dat zo eens lees heb ik best veel noten op mijn zang, maar het is gelukt!
Camping geboekt, hotel geboekt en auto gereserveerd, nu de treinen nog.
We zijn nu al aan het genieten van onze vakantie, nou ja, van de voorpret in ieder geval.

Verdriet

En dan komt plotseling het bericht
Dat er weer iemand niet meer is
Ongeloof, ontkenning en schrik
Zijn de eerste reacties
Ongeloof, omdat JIJ vindt dat dit niet kan
Ontkenning, omdat JIJ niet wil dat dit gebeurt
Schrik, omdat JIJ vindt dat het nu wel heel dichtbij komt
Maar heb JIJ ook stilgestaan bij het waarom?
Kun JIJ in het hoofd van een ander kijken?
Mag JIJ oordelen over die ander?
Het antwoord op die vragen is: NEE!!!
Wat mij rest is verdriet om een geliefd persoon
Maar nu de rust heeft gevonden.