Polleke september 2015

Ja hoor, het was weer eens zover, de jaarlijkse uittocht van mijn baasje en bazinnetje naar hun geliefde Frankrijk (waar dat ook mag zijn) kwam weer eens om de hoek kijken.
Diejen Belg was weer naar zijn logeeradres, mijn verzorger was geregeld (da’s wel noodzakelijk wan ik ga never nooit nie uit logeren hoor).
Tja en dan staan er in enen een paar (dacht ik toch) warme tassen in de kamer. Om mijn baasje en bazinnetje dan maar eens goed duidelijk te maken dat ik eigenlijk ook wel eens mee wil naar dat verre Frankrijk (ik weet het, ik spreek mezelf tegen) ben ik zeer demonstratief op een van die tassen gaan liggen.
Ha’k beter nie kunnen doen, bazinnetje had daar een tandenpoetsmachien ingestopt, zo eentje die op stroom gaat. Laat ik nou net op het knopje gedrukt hebben gaat dat tandenpoetsmachien bibberen. ‘K heb toen maar besloten om mijn oppas te gaan gallen, ik gebedoel maar, met zo’n ding wil je toch niet gevonden worden in dat verre land.
Baasje en bazinnetje zijn gelukkig weer thuis, uitgerust en wel, en ikke?? Ikke kan weer genieten van diejen Belg, een lekker warm plekkie op de schoot van mijn baasje.
Al met al heb ‘k niet zo’n slecht leven, maar dat moet ook, ik ben per slot van rekeningen wel een zeer gerespecteerde buurtkater. ’t Is maar dat je het weet!