Polleke

18 Jaar geleden kwam hij bij ons als een klein pluizig oranje bolleke. Hij was niet bepaald onder de indruk van de 2 andere poezebeesten die hier woonden, verre van zelfs. Al snel zouden we erachter komen dat Polleke een kater was waar je terdege rekening mee diende te houden.
Hoe klein hij ook was en bleef voor een kater, hij ’terroriseerde’ de hele buurt. Geen enkele kat durfde bij ons in de tuin te komen maar hij ging prinsheerlijk bij alle buren langs.
Toen Sorbonne (ook gekend als diejen Belg) zin intrede deed heeft Polleke hem heel duidelijk gemaakt dat Polleke de baas was, is en zou blijven!Dat heeft dieje Belg goed onthouden, hij had ontzag voor die kleine rooie.
Polleke had ook een schrijfselvriendje genaamd Charley met wie hij lief en leed deelde in de overtuiging dat wij als baasjes er geen weet van hadden. Dat de berichten elkaar kruisten en er soms geen touw aan vast te knopen was, och een kniesoor die daar op let.
De laatste weken ging het niet zo goed met Polleke, hij had moeite met traplopen en werd magerder ondanks dat hij flink at. Met lood in de schoenen toch maar naar de dierenarts om hem na te laten kijken. Wat we al vreesden werd waarheid, hij was aan het eind van zijn latijn, zijn longen lieten hem in de steek. We hebben de moeilijke beslissing genomen hem zijn rust te gunnen en hem in te laten slapen.
Polleke, bedankt voor de 18 mooie jaren dat we voor je mochten zorgen.

Yo Charley

Yo Charley

Hier weer eens een berichie van mij, Polleke, eens een zeer gerespecteerde buurtkater. Het heeft weer ff geduurd, niet dat ik niet op het letterblokjesmachien mag van het vrouwtje, maar ik ben gewoonweg te moe en mijn pootjes willen ook niet altijd wat ik wil………
Ik slaap zowat 90 percent van de dag en als ik wakker ben weet ik eerlijk gezegd niet goed wat ik moet doen of wat ik wil.
Ik weet nog wel dat ik mijn vacht moet poetsen en dat ik moet eten, dat eerste vergeet ik wel eens dat laatste never nooit niet, ik gebedoel maar als ik stop met eten ben ik in no time bij jou, onze Jan en onze Stompie.
Mee diejen Belg gaat het ook nie echt lekker, die wordt ook oud, net als ikke.
Ik ben inmiddels opa van 2 klein mènnekes, een groot klein mènneke en een heel klein mènneke. Da heel klein mènneke doet niet veel meer dan slapen en eten (net als ikke dus) en da groot klein mènneke moet binnenkort naar school (geen idee wat da is, maar dan istie bijna niet meer thuis). In de mensenwereld werkt alles net ietsjes anders dan bij ons, maar ik hoop dat die twee klein mènnekes een net zo gelukkig leven hebben als ikkes.
Dat was het weer voor deze keer, ik moet nog iets gaan doen maar ben al weer gevergeten wat!

Pootje van Polleke en diejen Belg.