Maand: mei 2007

Buuf houdt van rust, toch zeker als ze in de tuin zit
Ze denkt gemakshalve dat zij de enige is die van het mooie weer geniet
Overal hoor je geluiden, van spelende kinderen, van mensen die een praatje met elkaar maken, honden die blaffen en ga zo maar door

Ook ik was in de tuin aan t werk, met de hogedrukreiniger

Buuf was daar niet erg blij mee, dat de buren op haar enige vrije dag zo’n herrie maken

Ze vergeet dan maar even dat haar kinderen ook een teringherrie maken als zij niet thuis is

Ze vergeet dan maar even dat ze haar radio ook volle sterkte heeft staan, zowel in de vroege ochtend als laat in de avond

Ze vergeet dan maar even dat wij (nog steeds) kunnen meegenieten met de slaapkamergeluiden

Ze vergeet dan maar even dat zij zo hard gilt naar de kinderen dat zo onderdehand de hele buurt kan meegenieten

Dat was gisteren

Vanmorgen ging de voordeurbel…..buuf aan de deur

Of ze de hogedrukreiniger kon lenen, want ze wilde haar tuin schoonmaken

Dacht het niet dus, na een zeer drukke nachtdienst wil ik graag slapen

En dat begrijpt buuf dus niet………..radio ging weer op volle sterkte, gillen naar de kinderen en smijten met de deuren

Buuf heeft vandaag echt haar dag niet.

Zij wilde kinderen, hij niet
Ze dacht dat het in de loop van de tijd misschien nog zou veranderen, maar niks was minder waar
Ze vroeg er wel eens naar, maar steevast antwoordde hij dan: Ik wilde ze niet, ik wil ze niet en ik zal ze ook nooit gaan willen
Ze had er zich bij neergelegd dat er geen kinderen zouden komen
Tot hij een keer, tijdens een weekendje stappen met collega’s, in bed belandde met een ander
De gevolgen waren rampzalig, ze raakte zwanger…….
Zij bleef alleen achter, totaal ontredderd en verbijsterd
Die tijd is ze doorheen gekomen en van lieverlee pakte ze haar leventje weer op
Ze ontmoette een oude jeugdliefde, de vonk sloeg weer over en samen zijn ze verder gegaan
Haar biologische klok was niet stil blijven staan en ze verlangde, meer dan ooit, naar een kind
Eindelijk werd hun wens vervuld, ze was zwanger
Ze leefden in een roes van geluk en waren dolgelukkig
Alle spulletjes werden aangeschaft voor de kleine, het kon niet op, kleertjes, wiegje, kamertje werd opgeknapt
Nu waren ze klaar om hun kleine wondertje te ontvangen
Helaas mocht het niet zo zijn, hun kleine meid was niet meer in leven
Nu leven ze weer in een roes, een roes van intens verdriet en wanhoop

Ik ben nu 2,5 week verder en inmiddels 8 kilo lichter
Gaat lekker zo, zal in de loop van de volgende maand wel minder snel gaan
Het vloeibaar eten is te doen, ik moet wel toegeven dat ik blij ben als ik weer eens wat anders mag gaan proberen
Vanaf eind volgende week mag ik gaan experimenteren met andere voeding, meer richting een normaal voedingspatroon, zoals beschuit, toast, gegrilde vis en meer
De diëtiste was tevreden over de gang van zaken en eind mei starten we met het nazorgtraject
Het enige nadeel is dat ik binnenkort een geheel nieuwe garderobe moet gaan aanschaffen
Alles wat ik nu heb aan kleding zit te ruim, zakt af of past gewoon niet meer
Dat wordt binnenkort dus ‘shop till we drop’  samen met dochterlief, die weet vaak dingetjes te vinden waar ik overheen kijk.
Maar eerst ga ik weer werken, heb afgelopen week 1 nacht gedraaid samen met een collega en dat ging goed
Dat samen een dienst draaien was meer om te zien of de bloedsuikers goed bleven, een werksituatie is toch anders dan wanneer je werkt
Bloedsuikers zijn nu stabieler dan voor de operatie en nu maar hopen dat het zo blijft
 

Opvoeden valt niet mee en al helemaal niet als je er alleen voor staat en de hele wereld meekijkt hoe of jij het doet

Dat is althans de visie van buuf

Na een aantal jaren huwelijk hebben pa en moe besloten om alleen verder te gaan en is de scheiding uitgesproken

Nu woont ze alleen met haar 2 tieners en klaagt steen en been dat het allemaal zo moeilijk is, dat de kinderen niets maar dan ook helemaal niets goed doen, dat ze alles alleen moet doen

Over haar ex heeft ze ook geen goed woord over, die gaat lekker zijn eigen gang en doet waar hij zin in heeft

Wat had ze dan verwacht? Dat hij regelmatig ‘gezellig’ koffie kwam drinken en hielp met de opvoeding van de kinderen? Dat hij haar met raad en daad zou bijstaan bij alles waar ze tegen aan liep? Dat hij zijn leven inrichtte naar het hare?

Dan had ze beter bij hem kunnen blijven!

 

Vandaag een week geleden is mijn maagband geplaatst en ik wilde jullie even op de hoogte brengen van de afgelopen week

Alles gaat goed, geen pijn aan de wondjes, af en toe een pijnscheut in de linker schouder, maar dat is dan ook alles

Niet echt vermoeid, ook niet echt veel energie, maar al meer dan afgelopen donderdag, gaat dus de goeie kant op

Het eten van vloeibaar valt me niet tegen, misschien ook omdat ik geen hongergevoel heb

Inmiddels al ruim 7 kilo kwijt, het begin is gemaakt.

Vrijdag as naar de huisarts voor de nacontrole en dan hoor ik ook wanneer ik weer mag gaan werken, dat thuiszitten is ook niet alles.

Wanneer ik weer naar de Obesitaskliniek moet, is nog niet bekend, maar dat zal binnen nu en 2 weken zijn, dan mag ik nl weer wat meer dingen gaan eten en hoeft het ook niet meer vloeibaar te zijn.

Al met al ben ik tot op heden goed door heen gerold.

Enkele jaren terug hadden we een logé, een egeltje, dat zijn winterslaap hield in ons tuinhuisje
Na die winter hebben we hem nooit meer terug gezien
Maar nu zit er weer een egeltje in dat huisje, helemaal verscholen onder een hoop dorre bladeren.
De hond was degene die hem het eerste opmerkte, hij stond regelmatig te snuffelen en te piepen bij de deur van het tuinhuisje
Dus eens voorzichtig een onderzoek ingesteld en jawel, daar zagen we hem (of haar)
Laat hem daar maar lekker bivakkeren, van de hond of de poezen hoeft hij geen angst te hebben, die blijven wel uit de buurt van zijn stekels.
Alleen jammer dat ik er geen foto van kan maken, je zou dan enkel een hoop dorre bladeren zien
Ben benieuwd of er nog een nestje egeltjes gaat komen.

Hier ben ik dan weer, compleet met maagband.
De operatie is me 200% meegevallen, ik ben er bij geweest maar heb er niks van meegekregen
De ontvangst is het ziekenhuis was meer dan goed, verpleging was erg vriendelijk, anders dan we soms in Nederland gewend zijn.
Alles werd duidelijk uitgelegd en als je vragen had kon je altijd terecht
De dag van de operatie ben ik grotendeels kwijt, ik kan me nog herinneren dat ik in slaap ben gebracht, het volgende wat ik me herinner is dat manlief aan mijn bed stond
Ik heb geslapen tot ongeveer half 4 donderdagmorgen, toen was het genoeg geweest en wilde ik een sigaretje gaan roken…….. is m’n aansteker leeg!
En vind dan maar eens iemand die ook wakker is opdat tijdstip.
Dan maar weer terug naar bed en slapen tot een uur of 6.
Eindelijk iemand gevonden die ook wilde roken, dus gezellig met z’n 2e buiten gezeten.
Als ontbijt kreeg ik een bekertje yoghurt, de Belgische variant.
Vond het wel een beetje eng om te gaan eten, bang om misselijk te worden.
De rest van de morgen een beetje rondgelummeld, je kent het wel, beetje tv kijken, beetje rondwandelen, praatje maken met lotgenoten.
’s Middags kwam de chirurg langs, volgens hem was alles goed gegaan en mocht ik die middag naar huis.
De autorit is me meegevallen, niet veel last van gehad, maar eenmaal thuis toch maar m’n mandje ingekropen en lekker geslapen.
Vanaf vandaag begonnen met het dieet, bestaande uit pap, yoghurt, karnemelk en bouillon, helaas nog geen koffie.
Ik voel me goed, buiten wat spierpijn, maar dat zal morgen wel weer een stuk minder zijn
Kortom, alles is naar wens verlopen en nu kunnen we beginnen met afvallen.

ps. bedankt voor al jullie reacties, ik ben er erg blij mee.

Eindelijk is het dan zover, vandaag vertrek ik naar het buitenland
Mijn tas is gepakt en de laatste dingen zijn geregeld
De afgelopen dagen waren nogal hectisch, werken, spullen bij elkaar zoeken en op een bepaalde manier toch afscheid nemen van mijn oude leventje
Dat hebben we zondag gedaan met een feestmaal: gekookte aardappelen, asperges en een entrecote.
De reden voor mijn vertrek?? Geen nieuwe job, geen emigratie, niets van dat alles.
Zoals sommigen van jullie (misschien) weten, kamp ik al jaren met overgewicht, waarvan de laatste tijd met een zeer ernstig overgewicht.
Alle diëten en voedingsadviezen ten spijt is het me niet gelukt een ‘normaal’ gewicht te bereiken
Al dat overgewicht sjouw ik iedere dag mee en dat gaat me in de toekomst problemen opleveren, zowel wat de gewrichten betreft als met de diabetes
Daarom heb ik, in overleg met de internist en de Obesitas Kliniek in Hilversum, besloten een maagband te laten plaatsen.
Dit wordt gedaan in het H Hartziekenhuis in Mol, België.
Dat betekent voor mij een strikt dieet, heel veel dingen die ik niet meer kan en/of mag eten en hopelijk de nodige kilo’s eraf
Dat betekent voor mij en de rest van het gezin een behoorlijk aanpassing, een nieuwe manier van leven, vandaar dat ik in een van mijn vorige logs ook schreef dat er voor mij een nieuw leven begint.