Categorie: Werk en tijdverdrijf…..

Zit een stelletje in de trein. Tijdens de controle blijkt dat ze maar 1 treinkaartje hebben. De conducteur zegt dat dit niet klopt. Zegt de dame tegen de conducteur: ‘Ja hoor, we mogen met 2 op dit kaartje reizen, er staat hier toch duidelijk ‘2’!

 

Meteen toen hij de enveloppe op de deurmat zag liggen wist hij dat het foute boel was. Met lood in zijn schoenen raapte hij de brief op, opende hem en moest eerst genoeg moed inzamelen om de inhoud te lezen.

En jawel, het zat dus weer eens goed fout, dankzij de uitkeringsinstantie. Hoe had hij ook kunnen dromen dat het deze keer wel zonder haperingen zou verlopen.

Er zat niks anders op dan maar weer eens te bellen met die gasten van het UWV. Eer hij de juiste persoon aan de lijn had was er minimaal een kwartier verstreken.

“Goedemiddag, meneer, waarmee kan ik U van dienst zijn?”

“Ik heb vandaag een schrijven van jullie ontvangen over de heffingskorting. Volgens mij heb ik toch duidelijk aangegeven in mijn aanvraag deze niet toe te passen.”

“Momentje, meneer, ga ik even voor U nakijken.”

…………………………

“Meneer, volgens onze gegevens heeft U aangegeven dat deze wel toegeapst moet worden.”

“Mijn beste mevrouw, ik heb hier een kopie van het aanvraagformulier en daar staat toch luid en duidelijk aangegeven van niet!”

“Meneer, dat kan niet, op ons formulier staat van wel. Maar wat is nu eigenlijk Uw probleem. Meneer?”

“Meneer de Belastinginspecteur die in mijn nek staat te hijgen! Jullie maken een fout en ik kan er voor op draaien! Dat is mijn probleem, mevrouw!”

“Meneer, op Uw specificatie kunt U zien dat de korting wordt toegepast, als U het hier niet mee eens bent, had dat U vorig jaar moeten doorgeven.”

“Mens, ik heb het doorgegeven op het formulier. Dat jullie je werk niet goed doen is niet mijn probleem. Hoe moeilijk moet het zijn om een aanvraag goed te lezen en de gegevens op de juiste man………………………..”

Tuut tuut tuut……………….

Terneergeslagen verliet hij het gebouw van het CWI, het zat hem ook niet mee. Had ie zo zijn best gedaan met solliciteren, zo vaak als mogelijk was, op allerlei baantjes, maakte hem niet meer uit wat voor werk het was, áls hij maar aan de slag kon. Dat thuis zitten was niks voor hem, hij had zijn hele leven gewerkt.

En nu? Nu had hij van zijn werkcoach te horen gekregen dat hij té vaak had gesolliciteerd, op werk waar hij ‘niet geschikt’ voor was, wat beneden zijn kunnen was. Hij had geprobeerd haar uit te leggen dat hij gewoonweg wilde werken, maar ze had hem toegebeten dat hij zuinig moest zijn met zijn sollicitaties, als hij zo door zou gaan was hij binnen 4 maanden door alle vacatures heen en had hij nog geen werk. Hij moest selectiever te werk gaan, meer kijken naar het werk dat aangeboden werd en niet klakkeloos op alles schrijven wat hij tegen kwam.

En dat terwijl ze hem de vorige keer had afgesnauwd omdat hij volgens haar niet actief genoeg bezig was………

Hij wist het nu even niet meer, is maar naar huis gegaan en nam zich voor die dag te gaan genieten van het lentezonnetje. Konden ze hem dat tenminste niet meer afnemen.

Bij de post zat weer eens een brief van het CWI, deze keer met de mededeling dat er een afspraak was gemaakt om op die en die dag te verschijnen bij zijn werkcoach.
Een hele waslijst met allerlei papieren en formulieren die hij moest meebrengen.
Op de dag van de afspraak haalde hij zijn map met alle paperassen tevoorschijn en ging vol goede moed richting de werkcoach.
Eenmaal daar aangekomen liet men hem zo’n 3 kwartier wachten, uiteraard zonder koffie of iets anders te drinken.
Eindelijk had ze tijd voor hem, dus hij mee naar haar bureau. Hij wilde zijn map al op het bureau neerleggen, maar voor hij de kans kreeg begon ze al over zijn werkverleden en dat ze had gezien dat het hoge tiijd was dat hij weer een opleiding ging volgen.
Hij wilde haar al bedanken voor de geboden kans, weer kreeg hij niet de kans iets te zeggen.
Ze had voor de volgende week een cursus voor hem geregeld, uiteraard op kosten van het CWI en verwachtte van hem dat hij zich daar zou melden op de afgesproken datum.
Hij keek in zijn agenda en zag dat hij op een van de cursusdagen een dringende afspraak had staan.
Tja, wat nu? Hij heft de stoute schoenen maar aangetrokken en uitgelegd dat hij die dag écht niet kon……..
En daar heeft ie spijt van gehad, wil je niet weten.
Als een furie beet ze hem toe: ‘Meneer, u heeft nu eenmaal een uitkering en dat houdt in dat U maar te doen heeft wat wij zeggen, wanneer wij het zeggen! Die afspraak gaat U verzetten, zoniet zult U daar de gevolgen van ondervinden! U dacht toch echt niet dat U nog over Uw eigen tijd kon beschikken?? Nee, nee, Meneer, zolang U die uitkering ontvangt dient U ten alle tijden ter beschikking te staan om Uw kansen op de arbeidsmarkt te verhogen.’
Hij heeft die afspraak maar naar de andere week doorgeschoven…………

‘Goede middag, U spreekt met mevrouw B van het UWV te A. Spreek ik met meneer J.?’
‘Ja’
‘Ik zie dat U verlof heeft aangevraagd. U heeft alleen teveel dagen aangevraagd. U heeft recht op 9 dagen verlof en U vraagt er 10 aan.’
‘Jahh?????’
‘Dat betekent, meneer, dat U voor die ene dag geen uitkering krijgt. U bent dan namelijk niet beschikbaar voor werk.’
‘Euhhh…’
Meneer, U mag nog blij zijn dat we U niet verder korten, U heeft zich aan de regels te houden!’
‘Maar, mevrouw, mag ik even iets uitleggen?’
‘Nee, meneer, dat mag U niet!. U bent bij deze gewaarschuwd, U houdt zich aan de regels, zoniet, heeft dat sancties tot gevolg!!!!!’
‘Maar, mevrouw, dit gaat toch helemaal nergens om?’
‘Noemt u dat maar “nergens om gaan” meneer, U vraagt meer verlof aan dan waar U recht op heeft en die ene dag wordt niet, ik herhaal, niet uitbetaald! Uit coulance zullen we deze geen geen sancties opleggen, het is de eerste keer, houdt er echter wel ernstig rekening mee dat het de volgende keer wel degelijk gevolgen voor U zal hebben! Goedendag.’
Tuut tuut tuut
‘U ook een fijn weekend, mevrouw.’