Op je levenspad kom je diverse mensen tegen, sommigen blijven een korte tijd met je meelopen, anderen lopen jaren met je mee
Met die anderen deel je lief en leed, heb je het gezellig en fijn, kun je jezelf zijn
Tot er een moment komt dat het beter is om afscheid van elkaar te nemen, beter voor de een of voor de ander, soms beter voor allebei
Dat afscheid nemen gaat niet zonder slag of stoot en kan behoorlijk pijnlijk zijn
Je loopt er een tijdje tegen aan te hikken, niet goed wetende wat wijsheid is, wel of geen contact blijven houden
Tot er een moment komt dat je niet anders meer kunt dan een keuze maken, of daartoe gedwongen wordt
Die ander weet je, zeer subtiel, zo te manoeuvreren en te manipuleren dat jij degene bent die de knoop doorhakt, om dan zijn/haar handen in onschuld te wassen en het voor de buitenwereld zo te brengen dat hij/zij totaal geen schuld heeft aan de breuk
Later komt je tot de conclusie dat het zo goed is, dat je (eindelijk) voor jezelf hebt gekozen en je niet meer laat ringeloren door een ander én (niet onbelangrijk) dat je sterker uit de hele situatie bent gekomen.